Cambodja dag 3

Vanochtend zijn we erg ontspannen rond half 8 opgestaan. Ik heb een paar baantjes in het zwembad getrokken en mama ging douchen. Toen ik boven kwam ben ik ook gaan douchen, we hebben ons omgekleed en zijn gaan ontbijten bij the red piano. Een lekker toastje met ei en een met jam. Na het ontbijt zijn we teruggelopen naar het hotel waar de tuk tuk al op ons stond te wachten, weer dezelfde meneer. De planning is eerst de floating villages bezoeken en dan naar the memorial place of the killing fields. We zijn onderweg en rijden door wijken waar het contrast tussen rijk en arm niet te benoemen is. Ineens schuurt er van links een auto voorbij. Het is een bmw gevolgd door een porsche, 'That's the gouvernement people' zegt onze chauffeur. De chauffeur had ook nog beloofd dat we zijn familie zouden ontmoeten want dat zit op de weg naar the floating village. Op een moment stoppen we aan de linkerkant. We zien een oudere man een zelfgemaakte rolstoel naar beneden duwen. We moesten datzelfde zandstukje omlaag, nog geen 30 cm is het maar je valt bij elke stap bijna. We lopen een stap en zien een jongetje aan de rechterkant op een houten tafel liggen. Hij beweegt niet maar kijkt ons aan met glinsterende ogen en begint enthousiast iets te brabbelen. 'That's my brother, he's 12 year's old and can't walk or talk.' Zegt de chauffeur. Ik word er stil van... Dus als je in Cambodja verlamd wordt geboren, is je lot op een tafel liggen..? 'Sometimes when my dad doesn't work they'll go for a walk'. Zijn vader is vis aan het grillen, die hij gister heeft gevangen. We zetten nog 3 passen richting zijn huis. Beeld je een grote boomhut in van vroeger, waar je in speelde. Zo groot is het huis van deze familie, ze leven met zijn 6'en. Hij geeft ons een rondleiding, 'That's in the raining period our Rice field' zegt hij terwijl hij naar het water wijst onder zijn huis dat uitloopt in een grasveld. We lopen een fragiel trappetje omhoog wat leidt tot zijn huis. Het dak is gemaakt van schroot, de vloer voor een deel van hout en een deel van stukjes bamboe wat aan het einde van zijn leven is gekomen. Er zitten gaten in de vloer en er is geen matras. 'Me, my wife and little daughter sleep here' zegt hij terwijl hij naar een stukje van nog geen meter breed hout wijst met een deken erop. Hij heeft 2 dochters, een van 3 en een van 6 die al naar school gaat. Daar werkt hij hard voor, school is hier voor arme mensen bijna niet te betalen, maar hij wil niet dat zijn dochter gaat werken en zoals hem onopgeleid baantjes moet zoeken. We lopen over het hout heen, dat is nog geen voetstap. We komen aan bij het bamboe stukje. Aan de linkerkant zit een mevrouw op de grond, er hanger 3 pannen achter haar. 'This is my wife, she doesn't have a job right now but she takes care of my little daughter and cooks for the whole family. That is the kitchen.' Zegt hij terwijl hij naar de meter wijst waar zijn vrouw soep aan t maken is. 'And that is where I eat'. Zegt hij terwijl hij naar links wijst en de andere halve meter van het stuk bamboe aanwijst. Hij wil ons huis zien, we schamen ons en willen het niet laten zien. 'You are lucky, you have food and a big house and money to safe to travel'. Hij heeft gelijk.. ik werd er stil van. Op zo'n moment realiseer je je dat je écht moet waarderen wat je hebt. Deze mensen verdienen geld om te eten en dat is het. Dag in dag uit. Als ze geen geld voor eten hebben moeten ze het zelf vangen. We zetten een stap terug op de houten plank. 'That's my daughter !' Hij wijst naar een foto aan de zijkant van de muur. Zijn vrouw en hij laten ons 4 foto's van de kinderen zien en dat zijn wederom ook de enige foto's die ze hebben. We lopen het huis uit, zeggen iedereen gedag en vertrekken naar the floating villages. We kopen 2 kaartjes en stappen een boot op. Na een tijdje varen en boten zien drijven die omgetoverd zijn tot huisjes, zie ik ineens een ander soort boot. Ik vraag wat het is: 'That's the floating 7-eleven!' Vet grappig! We varen door en zien 2 schooltjes op het water, gevuld met kleine kindjes die rondhuppelen in de school. Een stukje verder zien we weer een rare boot, dit keer een met 2 verdiepingen. 'That is a place to play basketbal!' Ohja nu zie ik het. Er is gewoon een gymzaal op de tweede verdieping! We varen door naar een krokodillen- en vis boerderij. We stappen de boot van de markt op en lopen met de chauffeur mee. 'Look!' Maar we zien niets. Dan pakt hij een emmer en haalt daaruit iets dat op voer lijkt. Hij gooit het in het water en ineens komen er allemaal monden omhoog, vissen springen over elkaar om te eten. 'They're called catfish ! Because they are the only fish they catch.' 15 dollar voor zo'n grote vis vertelde hij. Naast de vissen ligt nog zo'n stukje bruinkleurig water, maar deze keer zien we wel iets. 2 krokodillenkoppen steken uit. 'Lola come here!' Zegt hij vanaf de andere kant van het water tegen me. Ik loop eromheen naar hem toe. 'What?' Ik zie niets. 'Down there !' Ik ga door mijn hurken en kijk onder de 'kooi' die doorloopt een stukje. Daar liggen wel 7 krokodillen allemaal met hun bek open. 'They are sleeping'. Cool! We lopen verder. Krokodillen riemen, tassen en opgezette baby krokodillen verkopen ze. Ineens zie ik een houten bak staan. 'What is that?' Vraag ik. Hij opent hem, er zit een 'Mini' slang van een meter in!! We lopen nog even 2 verdiepingen omhoog om een foto te maken en varen met de boot terug. De chauffeur bied aan om koffie bij een vriend van hem te halen, het ligt op de route terug dus dat doen we. We worden hartelijk ontvangen en krijgen allebei een kopje heerlijke Cambodjaanse koffie. De chauffeur en zijn vriend vertellen dat er vlakbij lotusvelden zitten. Daar maken ze textiel van en je kan er ook van eten. 'How do they do that?' Vraag ik. Hij roept naar een vrouwtje die met haar dochter 4 meter verderop achter een eetkarretje staan. We kopen een lotusbloem voor 1 dollar en hij laat het zien. Je pakt het bolletje in de bloem breekt hem open en eet een geel dingetje wat erin zit op, het smaakt zoet. Best lekker! Dan breekt hij ineens de stengel en laat een klein wit draadje zien dat eruit komt, daar maken ze dan weer tassen en sjaals van na lang rijgen. We bedanken de vriend van de chauffeur voor de koffie, voegen hem toe op Facebook, maken nog een foto met de tuk tuk driver en vertrekken. Op naar het stukje van de killingfields dat plaatsvond in Siem riep. We lopen naar binnen en zien 3 grote altaren. 2 met een grote boeddha erop en 1 met een kast met iets erin wat ik vanaf ver niet goed kan zien. We lopen ernaartoe, het is een grote kast. Toen we zagen wat daarin zat kregen we allebei kippenvel. De schedels en botten van alle overledenen tijdens de Pol pot. We lopen om het altaar heen waar allemaal borden staan met geschiedenis van the civil war erop afgemaakt met vreselijke foto's. Om een beeld te schetsen... het is het Cambodjaanse Auschwitz. We zien foto's van volwassen mensen die in warme zwarte kleding hard aan het werk zijn in de hitte. Met daarnaast beelden van kinderen in dezelfde kleren die op blote voeten werkgereedschap vervoeren. We lopen beide met tranen rollend over onze wangen verder. We lezen de borden en terwijl verteld de chauffeur over zijn familie die hier in geleefd heeft. Zijn aunti is net als vele anderen Cambodjanen gevlucht, de jungle in want de Pol pot had de macht over de steden. We praten lang over hoe het toen was, en hoe het nu voor Cambodjanen nog steeds geen leven is. Dan lopen we een tempel in naast de memorial. We zien rechts een enorm grote Boeddha, de chauffeur loopt er naartoe gaat op zijn knieën zitten en begint te bidden. We zien links 2 oudere monniken die aan het mediteren zijn. 'When you are a older boeddhist you only eat breakfast and lunch and then meditate all day.' Zegt de chauffeur die al snel weer klaar was. We kijken om ons heen. De muren zijn rijk versierd met schilderingen van Boeddha. 'That's his life story' en hij begint het ons uit te leggen en zo lopen we de hele tempel rond. In de tempel heerst een soort rust. We lopen ontspannen de tempel uit en stappen de tuk tuk in. We hebben nog een lang gesprek met de chauffeur en rijden dan terug naar het hotel waar we gelijk douchen. Het was namelijk weer een onwijs warme dag. Na het douchen is het ongeveer half 5, we lopen weer naar the red tiger waar we lekker avondeten. Pasta en een kip tortilla, even iets anders dan rijst. We zorgen dat we vroeg klaar zijn met eten. Dan kunnen we snel onze tassen inpakken en kleren klaar leggen voor het vliegtuig. We doen nog een drankje op het balkon en duiken lekker ons bed in. Morgen staat onze tuk tuk vriend om 6 uur voor de deur om ons naar het vliegveld te brengen en vliegen we naar Phuket ! Cambodja was onwijs mooi, maar heel erg heftig en intens.